‘T EKSTERLAER (thans Eksterlaar geschreven).

(De zuidkant van onze Sint Rochus-parochie).

     Vele jaren geleden waren er in onze contreien tal van bossen en in die bossen waren er tal van open plekken die men “laar”noemde. Denken we maar aan Aartselaar, Berlaar, het Laar (Wommelgem), Boterlaar(baan) en dus ook “‘t Eksterlaar”.

Deze laatste heeft zijn naam ook te danken aan de afspanning “De Ekster”, volgens ingewijden, de oudste herberg van Deurne. In de 19e en in ‘t begin van de 20e eeuw lag het nog rustig buiten de stad Antwepen en kwamen kunstenaars van alle slag er een aangename namiddag doorbrengen, zo onder meer Domien Sleeckx (1818-1901), Hendrik Conscience (1812-1883) en later ook Felix Timmermans (1886-1947) e.a.

Het Eksterlaar, gelegen in het zuiden van onze parochie strekt zich uit vanaf de St Rochusstraat tot aan de Manebruggestraat en Mortselsesteenweg. Tot in ‘t begin van de jaren ’50 was ‘t Eksterlaar een smalle kasseiweg, met aan de noordkant een verraderlijke asseweg, gevreesd door fietsers en voetgangers bij valpartijen. Aan de overkant, waar tussen 1923 en 1932 de Unitas-tuinwijk gebouwd werd, was er een partij gras en toch al een geplaveid voetpad. De Unitas-tuinwijk, van architect Edouard Van Steenbergen, was een stap in de langzame verstedelijking van Deurne-Zuid. Ze werd opgericht om bedienden, onderwijzers en, ambtenaren een betaalbare woning aan te bieden. Ze werd uiteindelijk in 1982 als stadsgezicht beschermd. Jammer dat men later heeft toegelaten dat de karakteristieke kleine ruitjes van de ramen niet langer een “must” waren bij eventuele renovaties.

Halfweg op de hoek van de Van den Hautelei, schuin tegenover de hoek van de Oude Doncklaan, was er het onvermijdelijke café.

Verder hadden we aan de zuidkant een drogist, een beenhouwer, een huisschilder, een bakker ,een coiffeuse, een ijzerwinkel, een modiste (later boterwinkel). Een gaslantaarn scheen verder zijn vale licht op een metersdikke haag die tot aan de Mortselsesteenweg liep.

Aan de overkant van die winkelgalerij avant la lettre bevond zich een park dat wij “het bos” noemden en waarin zich een kiosk en een net burgerhuis bevonden. Daar werden al eens feestjes gegeven. Dat goed omheinde bos met dichte houten staken , waar we tot onze ergernis als jonge nieuwsgierige knapen niet tussen konden, bevatte een grote stoere kastanjeboom die de impact van een V2 raket op 21 november 1944 gedeeltelijk opving, waardoor de huizen rondom enigszins gespaard bleven: alleen deuren en ramen en de plafonds moesten er aan geloven; helaas vielen er toen ook 3 doden te betreuren.

Het straatbeeld van ‘t Eksterlaar is wel erg veranderd door de jaren heen. De immense telefoonpalen, waar we met onze katapulten naar de porseleinen of glazen isolatoren schoten, zijn verdwenen. In ‘t begin van de jaren 50 van vorige eeuw begon men met de heraanleg. Thans is het Eksterlaar een drukke verkeersader waar men goed uit zijn doppen moet kijken! Het was ooit anders…. vandaar dit korte verhaal !

Jacobs, oud-inwoner Eksterlaar

Bronnen: Wikipedia/Internet

              D.Sleeckx:Verhalenbundel

              M & L jul/aug 1998